52 Оьзюнден алда О адамланы йибере. Ону къаршыламакъ учун, о адамлар бары да затны гьазирлемеге самариялыланы бир юртуна баралар.
Иса бу он эки де якъчысын булай буварып ёлгъа сала: – Ят халкълагъа элтеген ёллардан юрюмегиз ва самариялыланы шагьарына гирмегиз.
Сонг Раббибиз Иса, якъчыларыны арасындан дагъы да етмиш экисин сайлап, Оьзю барма герекли гьар шагьаргъа ва юртгъа Оьзюню алдындан жут жут этип, оланы йибере.
Самариялы бирев буса шо ёлдан барагъанда, шо адамгъа къаршы бола ва огъар языгъы чыгъа.
Ерусалимге барагъан ёлунда Иса Самария булан Галилеяны арасындагъы дазу бойдан оьте.
ва Исаны аякъларына баш уруп, Огъар алгъыш эте. Шо адам самариялы болгъан.
Ягьия пайхаммарны гьакъында Сыйлы Язывларда булай язылгъан: Муна, Мен Сени алдынга Оьзюмню чавушумну йиберемен. О Сени алдынгда ёлунгну гьазирлежек.
Огъар шо ёлунда Самариядан оьтюп гетме тюше.
Гьасили, О Самарияны Сигьар деген шагьарына геле. Бу шагьар Якъуб оьзюню уланы Юсупгъа берген топуракъны ювугъунда болгъан.
Самариялы къатын Огъар: – Сен, ягьуди де болуп, мен самариялы къатындан ичмеге сув нечик тилеп боласан? – деп сорай. (Неге тюгюл де, ягьудилер самариялылар булан къатнашмай болгъанлар.)
Ягьудилер Огъар булай дейлер: – Сен бир жинли самариялысан. Биз Сагъа тюзюн айтабыз.