42 Яш гелегенде, жин ону ерге йыгъып тёбелемеге башлай, амма Иса жинге чыкъ деп буюра ва, уланны сав этип, ону атасына къайтарып бере.
Яшны Исаны янына гелтирелер. Жин Исаны гёргендокъ, яшны аврув тута: о ерге йыгъыла, талашмагъа, авзундан гёбюк гелмеге башлай.
Оьлю туруп олтура ва сёйлемеге башлай. Иса ону анасына тапшура.
Бир жин уланымны тута, о да хапарсыздан къычырып йибере, ону аврув тута, авзундан гёбюк геле. Уланымны инжитген сонг да, ондан гьарангъа айрыла.
– Гьей имансыз ва бузукъ адамлар! Къачан болгъунча Мен сизин булан туражакъман? Къачан болгъунча сизге чыдап туражакъман? Гелтир мунда сени уланынгны! – дей Иса.
Барысы да Аллагьны къудратына гьайранлыкъ этип къала. Олар Оьзю этген бары да затлагъа тамашалыкъ этип турагъанда, Иса якъчыларына:
Беш алты чакъырым арекге юзгенден сонг, олар Исаны кёлню уьстю булан къайыкъгъа ювукълашып юрюп гелегенин гёрелер. Шондан бек къоркъалар.
Къолун узатып, Петер ону эретургъуза. Сонг Аллагьны халкъын ва тул къатынланы ичине чакъырып, олагъа Табитаны сав экенин гёрсете.
Шогъар гёре, гьей кёклер ва онда яшайгъанлар, сююнюп къалыгъыз! Ерни ва денгизни гьалына адаршай, неге тюгюл иблис гьали онда гетди. О гьали къазапланывдан толгъан, неге тюгюл болжалы аз къалгъанны биле.