54 О буса къызны къолун тута ва: – Гьей къызым, тур! – дей.
Халкъ къыргъа чыкъгъанда, Иса, уьйню ичине гирип, къызны къолун тута, къыз да шоссагьат аякъгъа тура.
О да къатынгъа ювукъ барып, къолундан тутуп тургъуза, ону иссилиги тайып къала. Сонг къатын да туруп, олагъа тепси къура.
Иса сокъурну къолундан тутуп, ону юртдан чыгъара. Сонг ону гёзлерине тюкюрюгюн тийдирип, ону уьстюне къолларын сала ва: – Гьеч зат гёремисен? – деп сорай.
Амма Иса ону къолун тута ва гётерип тургъуза. Яш тура.
Уьйге гелгенде буса, О Петерден, Югьандан, Якъубдан ва къызны ата анасындан башгъа биревню де уьйге гирме къоймай.
Къызны оьлгенин билип, олар Иса айтагъанны мысгъыллап кюлеме къарайлар.
Къызны ругьу гери къайта ва шоссагьат о аякъгъа тура. Иса да огъар ашама зат берсин деп буюра.
Шону айтгъандан сонг, О: – Лазар, чыкъ! – деп къычыра.
Атасы, оьлюлени тирилтип, олагъа яшав берегенде йимик, Уланы да, сюйген адамын тирилтип, яшав бере.
Уьйдегилени барын да къыргъа чыгъарып, Петер, тизден туруп, дуа этмеге башлай. Сонг оьлюге багъып бурулуп: – Табита, тур! – дей. О да гёзлерин ача ва Петерни гёргенде, туруп, олтура.