37 Герасаны айланасындагъы бютюн халкъ Исагъа ондан гетмекни тилей, неге десе олар бек къоркъа. О да къайыкъгъа да минип гете.
Шо заман Исаны къаршыламагъа бютюн шагьар чыгъа. Ону гёрюп, Огъар оьзлени ерлеринден ариде турсун деп тилей.
Шо заман бары да адамлар Исагъа оьзлени ерлеринден гетсин деп тилемеге башлайлар.
Сизге тынглайгъан Магъа тынглар, сизин инкар этеген Мени де инкар этер. Мени инкар этегенлер буса Мени йиберген Атамны да инкар этер.
Шону гёрюп, Петер деп де айтылагъан Симон: – Я Раббим, менден ари тай, неге тюгюл мен бир гюнагьлы адамман, – дей ва Исаны тизлерине къаплана.
Исаны гёргенде, О акъырып, Ону аякъларына баш ура ва: – Гьей Иса, Аллагьу Тааланы Уланы! Менден не сюесен? Ялбараман Сагъа, магъа азап берме, – деп къычыра.
Бу ишни гёргенлер буса жинли адам нечик сав болгъанны гелгенлеге англаталар.
Ичинден жинлер чыкъгъан адам оьзюн Ону булан бармагъа къойсун деп тилей. Амма Иса ону къайтарып йибере ва:
Сизин къабул этмеген ерде буса, о шагьардан чыгъагъан заманда, аякъларыгъыздагъы чангны да силкип тайдырыгъыз. Бу олар учун буварыв болажакъ.
Сонг олар бир башгъа юртгъа гетелер.
Сонг гелип, оьзлерден багъышламакъны тилей. Оланы туснакъдан чыгъарып, шагьардан гетсин деп тилей.