Сонг Иса халкъгъа: – Мени тутмакъ учун, сиз, бир жинаятчыны тутагъанда йимик, къылычлар да, таякълар да булан чыкъгъансыз! Сизге Аллагьны каламын англата туруп, Мен чи гьар гюн ибадатханада олтуруп бола эдим. О заман Мени тутмадыгъыз.
Сонгугюн шагьарны къапусундан чыгъып, бир оьзенни ягъасына гелдик. Биз бу ер ягьудилер дуа этеген ердир деп ойлашдыкъ. Сонг олтуруп, онда жыйылгъан къатынлар булан сёйлемеге башладыкъ.