26 Нугьну гюнлеринде нечик болгъан буса, Инсанны Уланыны гюнлеринде де шолай болажакъ:
Сонг Иса якъчыларына булай дей: – Олай бир гюнлер гележек чи, Инсанны Уланыны гюнлеринден бирисин гёрмеге сюежексиз, тек гёрюп болмажакъсыз.
Яшмын кёкню бир ягъасындан чыгъып, бириси ягъасында нечик лансыллай буса, Инсанны Уланы да къайтып гележек гюнюнде шолай болажакъ.
Нугь гемеге минген гюнге ерли инсанлар ашап, ичип, къатын алып, эрге барып тургъанлар, сонг сув алып, оланы барын да дагъытгъан.
Айтайыкъ, сизин ер сюреген яда къойлар багъагъан бир къулугъуз бар. Къулугъуз авлакъдан къайтгъанда, огъар: «Тез гел, тепсиде олтур», – деп сиз къайсыгъыз айтарсыз?
Сизге айтаман: О шоссагьат кёмек этежек. Амма Мен, Инсанны Уланы, гелген заманда, ер юзюнде иман табажакъманмы экен?
Гьалиге гёрюнмейген, тек гележекде болажакъ затны гьакъында Аллагь Нугьгъа буварыв этгенде, иманыны яхшылыгъындан буварывгъа тынглап, о уьюндегилерин къутгъармакъ учун, геме къурду. Натижада Нугь гюнагьлы дюньягъа дуван этди, оьзю буса иман булан берилеген муъминликни вариси болуп токътады.
О бырынгъы дюньягъа да рагьму этмеди. Амма имансызланы дюньясына сув алыв йиберген заманда, гьакъ герти ёлну билдиреген Нугьну ва ону булан бирге дагъы да етти адамны къутгъарды.
Сонг сув алгъан гюнлеринде Аллагь шо замангъы дюньяны сув булан дагъыта эди.