Бир нече гюнден сонг гиччи уланы, бары да затын да сатып ва акъчасын да алып, йыракъ бир элге чыгъып гете. Онда пасат яшав сюрюп, бютюн барын ёгъун пуч эте.
Къатын къызыл ва авур къызыл парча опуракълар гийген, алтын, къыйматлы ташлар, инжилер тагъып безенген эди. Къолунда да жиргенч затлардан ва оьзю юрютген зинаны наслыгъындан толгъан бир алтын пияласы бар эди.
Олар булай йылап яс этежеклер: «Адаршай, адаршай уллу шагьаргъа! О юкъкъа кетенден, авур къызыл ва къызыл парча опуракъ гийген эди, алтын, къыйматлы ташлар ва инжилер булан безенген эди.
О оьзюне нечакъы гьайбатлыкъ ва макътавлукъ гелтирген буса, огъар шончакъы къайгъы ва азап гелтиригиз. О: «Мен бир тул къатын тюгюлмен. Мен пача къатын йимик олтургъанман. Мен бир заманда да пашманлыкъны гёрмесмен», – деп макътанды.