14 Акъчагъа сутур фарисейлер, бары да бу сёзлени эшитип, Исаны уьстюнден кюлеме башлайлар.
Адаршай сизин гьалыгъызгъа, гьей дин алимлер ва фарисейлер! Экиюзлюлер! Инсанланы Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге къоймай токътатасыз, оьзюгюз де тюшмейсиз, тюшме сюегенлени де къоймайсыз. [
олагъа: – Мундан чыгъыгъыз! Къыз оьлмеген, юхлап тура! – дей. Олар Исаны мысгъыллап кюлейлер.
Сонг барысына да: – Къарагъыз, вёре, дамагькарлыкъдан сакъ болугъуз, неге тюгюл инсанны яшаву ону малыны кёплюгюнден асылы болмай, – дей.
Олар тул къатынланы мал матагьын талайлар ва гёземелик учун узакъ дуалар этелер. Оланы лап къатты жаза къаравуллап тура, – дей.
Халкъ токътап къарай. Олар булан бирге башчылар да, Ону мысгъыллай туруп: – Башгъаланы къутгъара эди, эгер О Месигь буса, Оьзюн де къутгъарсын гьали, – дей.
Къызны оьлгенин билип, олар Иса айтагъанны мысгъыллап кюлеме къарайлар.
Инсанлар оьзлени сюеген, даим къазанчны, даим оьзлени гьайын этеген, макътанчыкъ, хохабаз, гьонкъа, ата анасына тынглавсуз, яхшылыкъны хадирин билмейген, сыйсызлыкъ этеген болажакълар.
Бирлерин мысгъылладылар, оьзгелерин къамучу булан тюйдюлер. Оьзгелери, шынжырлар булан да бугъавланып, туснакълагъа ташлангъан эдилер.