14 Иса шо адамгъа: – Гьей адам, сизге дуван этмеге яда сизин малыгъызны бёлмеге Магъа ким тапшургъан? – дей.
Халкъны арасындан бирев чыгъып, Исагъа: – Устаз, мени агъама атамдан къалгъан варисликден пай берсин деп айтсана, – дей.
Бираздан сонг башгъасы ону гёрюп: – Сен де олардансан, – дей. Петер шо адамгъа да булай дей: – Тюгюлмен, ювугъум.
Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса аврувгъа: – Балам, сени гюнагьларынгдан гечилди, – дей.
Адамлар артындан гелип, Оьзюн гюч булан пача этмеге сюегенин билгенде, Иса янгыз дагъы да къайтып тавгъа чыгъа.
– Гьеч бирев де, Бийим, – дей къатын. – Мен де сени гюнагьламайман. Бар, дагъы гюнагь иш этмессен, – дей Иса огъар.
Сен оьзгелени айыплайгъанда, оьзюнг айыплы боларсан. Сен оьзгелени айыплайгъанда, оьз оьзюнгню айыплайгъан боласан, неге тюгюл де оьзюнг де тап шо кюйде иш гёресен чи.
Булай ишлер булан машгъул болагъанланы айыплап, оьзю де шолай ишлени юрютеген гьей адам! Сен оьзюнг Аллагьны дуванындан къутулуп болурман деп, гертилей де, эсинге гелеми?
Амма, гьей инсан, Аллагь булан эришмеге сен кимсен? Ясалгъан бир савут оьзюн ясагъан гишиге: «Сен мени неге булай этип ясадынг?» – деп сорап болурму?