34 Ювугъуна барып, зайтун май ва чагъыр тёгюп, ону яраларын байлай. Оьзюню эшегине де миндирип, ону бир петерге гелтирип, ону гьайын эте.
Къатын къолундан гелеген затын этди. Гёммеге гьазирлемек учун, о Мени чархыма май тёкдю.
Самариялы бирев буса шо ёлдан барагъанда, шо адамгъа къаршы бола ва огъар языгъы чыгъа.
Артындагъы гюн оьзю гетегенде буса, эки гюмюш акъча чыгъарып, къонакъ уьйню есине бере ва огъар: «Муну гьайын этерсен ва эгер артыкъ харжласанг, мен сагъа къайтывда берермен», – дей.
О оьзюню биринчи уланын таба, яшны къуннакълай. Ондагъы петерде оьзлер учун ер болмагъаны саялы, Ону отлукъгъа салып къоя.
Терсине, Сыйлы Язывларда язылгъаны йимик: «Душманынг ач буса – ону тойдур, сувсап буса – сув бер. Шолай этмек булан сен ону уялмакълыгъындан ерге гирип гетер гьалына саларсан».
Биревню яманлыгъына бирев де яманлыкъ булан къайтарыш этмесин. Бир биригизге ва оьзгелеге гьар заман яхшылыкъ этме къаст этигиз.