33 Самариялы бирев буса шо ёлдан барагъанда, шо адамгъа къаршы бола ва огъар языгъы чыгъа.
Иса бу он эки де якъчысын булай буварып ёлгъа сала: – Ят халкълагъа элтеген ёллардан юрюмегиз ва самариялыланы шагьарына гирмегиз.
Мен сенден гечгеним йимик, сен де ёлдашынга рагьмулу болма тюшмейми эдинг?» – дей.
Шолай левийлерден болгъан бирев де о ерге бара, ону гёрюп, янындан оьтюп гете.
Ювугъуна барып, зайтун май ва чагъыр тёгюп, ону яраларын байлай. Оьзюню эшегине де миндирип, ону бир петерге гелтирип, ону гьайын эте.
Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.
Самариялы къатын Огъар: – Сен, ягьуди де болуп, мен самариялы къатындан ичмеге сув нечик тилеп боласан? – деп сорай. (Неге тюгюл де, ягьудилер самариялылар булан къатнашмай болгъанлар.)
Ягьудилер Огъар булай дейлер: – Сен бир жинли самариялысан. Биз Сагъа тюзюн айтабыз.