15 Амма Раббибиз огъар: – Бар! О адам, ят халкъланы, оланы пачаларыны, Исрайылны халкъыны алдында Мени атымны белгили этмек учун Мен сайлагъан къуллукъчудур.
Мени атымны макътап юрюгенигиз саялы, сизин гьакимлени ва пачаланы янына алып баражакълар. Сиз оланы ва ят халкъланы алдында Мени гьакъымда шагьатлыкъ этежексиз.
Мени сиз сайламадыгъыз, сизин Мен сайладым. Барып емиш гелтиригиз деп, сизге иш де тапшурдум. Мен сюеген зат – шо емишлер узакъ сакъланагъан емишлер болмакъдыр. Шо заман Атам, Мени атымдан не зат тилесегиз де, сизге бары да затны бережек.
Уьч гюнден сонг Павел ягьудилени арасындан абурлу адамланы бир ерге чакъыра. Олар жыйылгъан заманда, булай дей: – Къардашлар! Мен халкъыбызгъа ва ата бабаларыбызны адатларына къаршы гьеч бир зат этмесем де, Ерусалимде тутулуп туснакъ этилип, румлуланы къолуна берилдим.
Гьали сизге сёйлеймен, гьей ят халкълар. Мен ят халкълагъа йиберилген элчимен ва сизге этеген къуллугъумдан оьктем боламан. Шоллукъда, балики де, мен оьзюмню халкъым болгъан ягьудилерде гюнчюлюк уятма болурман ва оланы бирлерин къутгъарылывгъа гелтирермен.
Эгер мен Сююнч Хабарны билдире бусам, мени макътанмагъа гьакъым ёкъ, неге тюгюл бу мени кютме герекли бир борчумдур. Адаршай эди магъа, эгер мен билдирмей эдим буса!