Адамлар хыйлы гюнлер ашсыз сувсуз къалды. Шо заман Павел туруп булай айтды: – Гьей адамлар! Мен айтгъангъа тынглап, Критден гетмеге тарыкъ тюгюл эдигиз. Шо заман бу балагьлар ва зараллар болмажакъ эди.
Уьч керен мени таякълар булан тюйдюлер. Бир керен таш урушгъа тутдулар. Мен уьч керен гемени дагъытылывуна тюшдюм. Бир керен сав гече ва сав гюн денгизде къалдым.