Амма Раббибиз огъар: – Бар! О адам, ят халкъланы, оланы пачаларыны, Исрайылны халкъыны алдында Мени атымны белгили этмек учун Мен сайлагъан къуллукъчудур.
Гюн чыгъар, яллавлар болур, яллавлар чечекни дёндюрер, ону япыракълары тёгюлер ва гёзеллиги тайып къалар. Шолай бай да, талаша туруп, болмагъандай болуп къалар.
Неге тюгюл де, Сыйлы Язывларда язылгъаны йимик: Бары да инсанлар бир отгъа ошайлар. Оланы макътавлугъу да авлакъдагъы чечекге ошай. От сёне, чечек де сёне.
Неге тюгюл де, бу дюньяда бар болгъан гьар зат – къаркъараларыбыз гьасирет, гёзлерибиз гёрмеге гьасирет, бу яшавда инсанлар оьзлер булан оьктем болагъан затлар – булар барысы да Атабыздан тюгюл, бу дюньядан.