36 Бу сёзлени де айтып, бары да булан бирге тизден туруп, Павел дуа эте.
Оьзю буса таш атгъанда етишеген мезгилге олардан ари тайып ва тизлеринден токътап:
Сиз мени йимик загьмат тёкмеге, гючсюзлеге кёмек этмеге герекни сизге оьзюм болгъан кююмде уьлгюсюн гёрсетдим. Раббибиз Иса: «Алмакъдан эсе бермек артыкъ насип гелтирер», – деп айтгъан сёзлени унутмай эсде сакъламагъа герексиз.
Турмагъа тюшеген заманыбыз битгенде, биз ондан гетдик ва ёлубузну узатдыкъ. Исаны якъчылары къатынлары, яшлары да булан бизин шагьардан чыкъгъынча узатды. Денгизни ягъасында биз тизден югюнюп дуалар этдик.
Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Уьйдегилени барын да къыргъа чыгъарып, Петер, тизден туруп, дуа этмеге башлай. Сонг оьлюге багъып бурулуп: – Табита, тур! – дей. О да гёзлерин ача ва Петерни гёргенде, туруп, олтура.
Кёклердеги ва ерлердеги бары да зат Оьзюнден баш алагъан Атабызны алдында мен тизлеримни бюгемен.
Гьеч бир затгъа да къайгъырмагъыз, тилеклеригизни дуаларыгъызда шюкюрлюк булан Аллагьгъа тапшуругъуз.