29 Ярыкъ гелтиртип, туснакъчы ичине гире, къоркъмакълыкъдан къартыллай туруп, Павел булан Силаны алдына гелип, ер бавурлап ята.
Къазанчгъа умутлары уьзюлген ону есилери шону гёргенде, Павелни ва Силаны тутуп, шагьарны майданына гьакимлени янына сюйрейлер.
Амма Павел: – Оьзюнге зарал этме. Биз барыбыз да мундабыз! – деп къычыра.
Павел муъминликни, оьзюн енгип сакълап болмакъны ва къыяматгюн болагъан Аллагьны дуван этивюню гьакъында сёйлегенде, Феликс, къоркъуп йиберип: – Бугюнге таман! Заманым болгъанда, мен сени дагъы да чакъыртарман, – дей.
Мен иблисни бирлешивюнден болгъанланы, сизин яныгъызгъа да гелип, сизге баш урмагъа борчлу этермен. Олар оьзлени ягьудилербиз деп гьисаплай, амма гьакъыкъатда олар ягьудилер тюгюл, олар ялгъан сёйлейлер.