Уьчюнчю керен де Иса огъар: – Гьей Югьанны уланы Симон! Сен Мени сюемисен? – деп сорай. «Мени сюемисен?» – деп оьзюне уьчюнчю керен сорайгъанына бираз пашман болуп: – Я Раббим! Сен бары да затны билесен чи. Мен Сени сюегенни билесен, – дей Петер. Иса огъар булай дей: – Мени къойларымны сакъла.
Павел ва Барнаба онда узакъ заман къалып, Раббибизни гьакъында тартынмай сёйлейлер. Раббибиз буса, олардан таба аламатлар ва муъжизатлар гёрсете. Шоллукъда, О Оьзюню рагьмусу гьакъда элчилер сёйлейген сёзлени гертилей.
Яратылгъан бир затны да Аллагьдан яшырылагъаны болмас. Ону алдында бары да зат ачылгъан ва Ону гёзлери бары да затны гёре. Бары да зат учун биз Ону алдында жавап бережекбиз.