36 Давут буса оьзюню заманында Аллагьны буйругъун кютген сонг, гечинген, аталарыны янына гёмюлген ва къаркъарасы чирип дёнген.
Беш минг алтын акъча алгъаны, барып оланы пайдаландырып, дагъы да беш минг алтын акъча къазана.
Иса: – Ташны тайдырыгъыз! – дей. Оьлгенни къызардашы Марта Огъар: – Я Рабби, онда яман ийис бардыр, о оьлгенли чи дёрт гюн бола, – дей.
Аллагь Савулну гери ургъан сонг, олагъа пача этип Давутну берген. Ону гьакъында Аллагь: «Юрегим ушатагъан бир адамны – Ешайны уланы Давутну – тапдым. О Мени бары да тапшурувларымны кютежек», – деген.
Къардашлар! Уллу атабыз Давутну гьакъындан сизге ачыкъдан айтмагъа боламан: о оьлген ва гёмюлген, ону къабуру да бугюнге ерли бизин алдыбызда сакъланып тура.
Неге тюгюл де, Аллагь сюегенни мен сизге гьеч бир де тартынмай билдирдим.
Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Савул да Стефанны оьлтюрюлмеклигине рази бола. Шо гюн Ерусалимдеги Исаны якъчыларына къаршы бек уллу гьызарланыв башлана. Элчилерден къайрылары барысы да Ягьудеяны ва Самарияны якъ ягъына чачылышып гетелер.
Булай болгъанда, Месигьге иман салып оьлгенлер де даимге ёкъ болгъан.
Мундан сонг бир вакътини ичинде О Оьзюню беш юзден де артыкъ якъчысына гёрюндю. Оланы кёплери бугюн де яшап туралар, бирлери буса гечингенлер.
Къардашлар, умуту ёкъ оьзге адамлар йимик, сиз пашман болмасын деп, оьлгенлени гьакъында билгенигизни сюебиз.