Бир заманларда биз де авлия, тынглавсуз болдукъ, алданып турдукъ, гьар тюрлю напсланы, кеп чегивлени къуллары болуп турдукъ. Бизин яшавубуз оьчлюкден ва гюнчюлюкден толгъан эди. Башгъаланы биз де гёрюп ярамай эдик, башгъалар бизин де гёрюп ярамай эди.
Раббибиз ва Къутгъарывчубуз Иса Месигьни гьакъындагъы билимден таба бу дюньяны мурдарлыкъларындан къутулгъан адамлар шо мурдарлыкъларыны таъсирине янгыдан къайтып тюшсе ва олардан тюп болса, оланы гьалы алда болгъанындан да бузукъ болур.
Бу аждагьа шайтан ва иблис деп айтылагъан бырынгъы уллу йыландыр. Бютюн дюньяны алдатып тургъан бу аждагьа оьзюню малайиклери булан бирге ерге ташланды.
Сенде дагъы бир заманда да чыракъ ярыкъ гёрюнмежек, гиевню ва гелинни тавушларын дагъы бирев де эшитмежек. Неге тюгюл де, сени савдюгерчилеринг дюньяны вазирлери эди; неге тюгюл де бары да халкъланы сени халмажчылыгъынг алдатды.