Амма оланы хатирин къалдырмайыкъ. Кёлге барып, къармакъ ташла. Башлап тутулгъан балыкъны алып, авзун ачып къара: ондан бир акъча табарсан. Шону алып, Мени учун да, оьзюнг учун да олагъа бер.
Мариямны уланы, Якъубну, Юсупну, Ягьуданы ва Симонну агъасы агъач уста Бу сама тюгюлмю? Къызардашлары мунда, бизин арабызда, яшамаймы? – деп сорайлар. Олар да Исагъа абур этмей.
Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.
Месигь де янгыз бир Оьзюне пайда болагъан затны этмеген. Сыйлы Язывларда: «Аллагьны мысгъыллайгъанланы мысгъыллавлары Мени уьстюме тюшдю», – деп язылгъан.
Шону О Оьзюню зор яхшылыгъы булан Иса Месигьден таба бизге этген рагьмусуну тенги ёкъ толулугъу бары да заманлагъа хас болгъанлыкъны гёрсетмек учун этди.
Аллагьны бары да халкъыны арасында мен инг де гиччиси бусам да, Месигьни тюгесинмейген байлыгъын ят халкъланы арасында билдирмек йимик гьюрметли савгъат магъа тапшурулду.
Сен чекген азапланы ва тарчыкълыгъынгны билемен. Буса да сен байсан! Оьзлер ягьудилербиз деп, сени яманлайгъанланы таныйман. Олар ягьудилер тюгюл, иблисни тайпасындан болгъанлар.