Аллагьны гьакъында билегени болса да, олар Огъар тийишли болагъан кюйде гьюрмет ва шюкюр этмедилер. Шону орнуна олар тарыкъсыз бир бош пикрулагъа тюшдюлер ва оланы англавсуз юреклерин къарангылыкъ къуршады.
Алда мен капирлик этдим, гьызарлап юрюдюм, хатирлер къалдырдым. Амма Аллагь магъа рагьму этди, неге тюгюл де мен шо затланы англавсузлугъумдан ва иманым ёкълугъумдан эте эдим.
Бир заманларда биз де авлия, тынглавсуз болдукъ, алданып турдукъ, гьар тюрлю напсланы, кеп чегивлени къуллары болуп турдукъ. Бизин яшавубуз оьчлюкден ва гюнчюлюкден толгъан эди. Башгъаланы биз де гёрюп ярамай эдик, башгъалар бизин де гёрюп ярамай эди.
Имансызланы арасындагъы сизин юрюшюгюз сёз табып болмасдай болсун. Шо заман олар гьали сизге яманлар деп ат такъса да, яхшы ишлеригизни гёрюп, къыяматгюн Аллагьгъа макътав этер.
Ялгъан устазлар оьзлер де англамайгъан затланы сёгюп сёйлеп юрюйлер. Олар тутулуп оьлтюрюлмек учун тувгъан, гьисине гёре яшайгъан англавсуз бир гьайванлар йимик. Олар да гьайванлардай шолай оьлтюрюлежек.