«Dɔ lo-kul a, nje-ndɔɔ le bbar nje-kaa-lo dɔ neje te laa ngaa pa are na: ‹E-bbar nje-kulaje le, ta ukade kara kara tɔyn. Unn kutue dɔ dede te ke n̂-ddeeje dɔ guku bba ta e-tee ne dɔ nje te ke ddeeje dɔngɔr.›
Rutu pa na: « A kuwam ke singa bba ma tel goi te ang ddem a kuwam ke singa kare minyai ang ddem! Lo ke aw te a, ma kaw te, lo ke e-dda bbe te a, ma dda bbe te, nje ke lei a to nje ke lem, ngaa Lubba lei a to Lubba lem,
N̂-njaje joo keme ndereng n̂-teeje Betelehem. Kake dandeje Betelehem a, dewje tɔyn ke me bbe te le aaje lo ke tade ngaa deneje paje na: « Nawomi wase na wa?»
Ngonn ke dene le pa na na bburu teyn ke ta kareje te ngaa na bburu jinga teynje ke nayn horo kareje te. Lew baa ke n̂-ddee ke esindɔɔ njaa, nar ta kula te nyɔm, naw nuwa rɔe key mba gɔju kare baa.»