Jesu’n ahrisa, “Khava jâra kahri pek chei kae, Pathen Rengram kha nangnia inphut losōt kachang sik a kha mihlop, kara inpung sik mihei hneng a’npe sik jo kae.”
“Kha achang inchu rahōn kapupa khan heimo atlo sik jo?” tia Jesu’n ader hei. “Ama kahong sik a kha rahōn kasânhei kha athat sik hei khana rahōn kha mihlop hneng amansân sik jo hei.
Tâk-kha akapu tamadu ṭōn chu manhret lo, heikhat avatloset jâra vōk a karâk sik akasōk jo kha inhnak loa vōkna karâkna kha pek sik kae. Akatam a’npe mi khana inphut akatam madu kae; khana akatamchet a’npe mia inphut akatamchet madu kae.
ama’n abek a ader, ‘Naṭong kathei hi heimo kae? Kanei tintana hisâp rabu kha kakip a heichoi jo roh, nang hi kanei katinta inkhat changthei mak jo tin che,’ ati.
“Tâk-kha Abraham in ati, ‘Eh sapa, mandon roh, nang hringkhōa neinâk kaṭha rakip le’npek jo che, Lazarus in akaṭhamak rakip aleichen jo. Tâk-kha tûnchu ama kahōia hin ka-om jo, nang in khōdeng nathei joa kae.
Mihe’n kei leh kaṭong manthei hei hi an-inzakpui achang inchu, Mihring Sapa khan alûrna leh apa lûrna khana angeva intheng hei lûrna leh inṭhōia ajōng pha a’nzakpui sik hei kae.
Mandon roh natlûkna kasôt jo! Namalung thleng ina hma naleitlo kha tlo nôk roh. Nang in namalung nathleng mak inchu, nathaihmei vâr matungna kha ahmun a inphut akalosōt sik a nahnenga kei akajōng sik eng kae.