11 “Khōpui a-emak leh khōte shunga nanhlut pha, nangni inhlânghnōm tu mo jong ruh, khana nansesōt mak kârseng ahnenga om ruh.
Khōhmehei ka-inna kabek hei, hlamlen panga manrektet mak hei eng.
khana nanhlam hrona sik mi hnenga kut madoa mârsha, a-emak leh zakkō, kekōk leh khōnghre rabo inrôn mak ruh. Ṭōn katlohei kha antarangei seng a’npe sik hei kae.
Inn kha nanhlut pha, “Lungmōng chen ruh,” tia chibei buk hei ruh.
Ama’n ahrisa nôk, “Mihe’n anrahlângna chei hmun rakip a, ahmun kha nandahlon mak kârseng khava inn mama khan om ruh.
Akahmu mi rakip kachōr inphut heia, “Ama mikase inkhat inna akatlung sik a kase jo,” anti.
Khōpui kha nandahlon mak kârseng anratōna chei inna khan omṭhak ruh.
Ama leh a-innshung mi rakip tuihlut anchensōa ama’n, “Kei hi Rōngpu kataksen kadiktak inkhat jo kae tia nanlo eng inchu ka-inna hong una hong om ruh,” tia aleibek ung. Khana akase sik a ajôr manhnōm jo ung.