51 “Nang sik a heimo namantlo hnōm eng?” Jesu’n ader. Hmitkachopa khan amasôn, “Oja, hmit hmu nôk sik kamadu.”
Khava jân a khan Solomon hneng Pathen ho’nlâra ader, “Ke’n heimo kapek sik chea namadu?”
jōrtlâng hmun heia mihei chibei tlo sik leh ‘Oja’ antati sik anmadua kae.
Nangni chu ‘Oja’, inti mak ruh, ajârchu nangni’n Oja inkhat rōk nannei khana nankhenga innshung inkhat mi chei kae.
Anmani angmak ruh. Nander mak hma nanta rangei seng kha nanpa’n amanhret sōa kae.
“Der ruh, khan chu nanrahlâng sik; jōng ruh, khan chu nanhmu sik; raki ruh, khan chu kot kha inhlângpek sik chei.
“Chuvachu heimo kae?” Jesu’n ader hei.
Ama’n apōn ahlon sōt a he’nthok a Jesu hneng kahong jo.
Jesu’n amanu hneng “Mary!” ati. Amanu khan ahnengting inhea khana Hebrew ṭonga, “Rabboni,” ati. (“Oja,” tina kae.)
Rehlam kakeipa khan akut a akeia, ahlopdet a aṭhōisōt a ader, “Heimo hripek sik enga nahong rôn?”
Heite inkhat chunga malung inrimna neimak ruh, tâk nanderna rakip a manpâkna malung leh inṭhōia nanta madu rangei kha derṭhak ruh.