Judah mihei chunga ṭōnse masō sik a kamantluk hei hi anmani’n anthei pha, anṭhatmakna hlam heia inphut he’nhesōt thei khet sik heia kae. Khan chu anmani ṭhatmakna hei leh ansetnahei kha karangei mandam sik hei.”
Anmani Rōngpu hnenga andera anṭhatmakna hlam a inphut hong inhe thei khet sik heia kae, ajârchu Rōngpu’n hiva mipuihei hi ama ṭit ka-om tak leh ahnuk inthakna vâng khan amaṭhit jo heia kae.”
“Tûnchu, akathithei mihring,” rekatlânhei kapōa naphur bôm mantluk roh, khana jân achangmak lai se phut jo roh. Nasesōt kha mi rakip in hmu hei che rasoh. Rahe kase mihei kha’num hmu hei che rasoh.
“Israel, ke’n heikhong mo kamasōtor sik che? Heikhong mo ke’n kadahlon tor sik che? Ke’n Adma kasuk manhmang kapōa, nang kasuk manhmang tor sik che mo, achangmak leh Zeboiim kapōa nachunga katlo tor sik mo? Kamalung in kha amantlo mak ning! Kalungsetna che kha kangar hêra kae.
Tâk-kha rahōn kasân he’n anhmu pha, inkhat leh inkhat inbek hei, ‘Ama hi rahōn kapupa sapa kae. Ama hi that jo rih, khana akarōi rakip einita kachang sik jo,’ anti.
Ralei mihring hi angaia atlâksam jâra, Dân in atlo tor mak kha Pathen in atlo jo. Setna kator sik a, set kasip mihring ngai kapōa kajōng, Asapa khet kha ajōngtir, mihring ngai shunga setna kha maset apek jo.