19 Khava sōa ke’n kabing hnenga, Vâng kaṭhapa! Nang in neinâk akaṭha rakip kum katamtak nakhopna sik nanei jo. Sâk jo roh, in jo roh, nabinga hringkhō kahōia om jo roh, inti sik eng,’ ati.
Khava kanek a, nan manuia rehōi nantlo. Sâk sik a kemōng leh se nanthat a, khan chu ju nan-ina kae. Nangni’n nanti, “Eini’n sâk rih, in rih! Jînga chu kathi sik jo me.”
Nangni inhmang jo chei! Nangni’n nanneina chunga inn leh hlei nanrachôksa. Inrangtak a khava khan tûte omna sik hmun neimak hei ning; khava ram a khan nabing rōk a ka-om sik che.
Ke’n hiva Ephesus a hin mihring ngai dungjuia “ramshahei” hi re ka’ntukpui he’nchu, heimo kahnemna sik aka-om? Akathihei akathōi mak sik hei achang inchu, a’nhri kapōa, “Sâk rih, in rih, ajârchu jîng leh akathi sik jo me kae.”
Hiva hringkhō neinâk a akahaohei kha an-inlensak makna sik, tâk an-inhōrna kha akahnetmak nei leh hao chunga changloa, eini hōina sik a heirakip pek hnōmtak a anikapek Pathen chung jôk a anneina sik ṭong kha pek hei roh.