3 Achang jâra Joshua’n Israel mipuihei hneng ati, “Rōngpu, nanpu sōnhei Pathen in apek jo chei ram kha akahlut cheia nanta lo sik kha heituk kasôt mo nanta lahngâk sik?
Natlona rakip a rahnak a inṭang ro, ajârchu nang in najōn sik thina ram a khan tlo sik, mandon sik, manhretna leh singna om mak jo – khana khan nang akase sik jo che kae.
Kani tlâk sik ting pung 5 radona ama keithea kasesōt nôk a mihlop ṭhahrep aleikangirle hei avahmu hei. Ama’n anhnenga, ‘Nangni sûn nilun heisa mo heite tlo loa pha nantamanhmang?’ tia ader hei.
A’nhmangthei bu jongna sik a ṭōn rahnak a tlomak ruh; khava kanek a, kumsôt hringna bu jongna sik ṭōn rahnak a tlo jôk ruh. Hiva bu hi mihring Sapa’n apek sik chei, ajârchu Pa Pathen khan ama chunga hnōm pekna mêrchîkna adapek jo kae.”
Phung rakip a mi 3 et ahei pek ruh. Ke’n khahei kha ankarōi chenhnōm seng ramri ka-en inhret sik a, ramṭhen pumpuia katir sik hei. Khan anmani kahnenga hong inle sik hei.
Anmani’n anmasôn hei, “Hong ruh, Laish hi buhlu jo rih. Keini’n ram kha kanhmu jo, kaṭha hêr. Hinahin heite tlo loa om mak jo ruh; inrang ruh! Vase me son vahlō jo rih!