38 Khava pha mipa khan, “Rōngpu, ke’n kataksen!” atia, ahma inkuna akamuk jo.
Ratha innok pum a ahnenga inkun ruh; kha achangmak inchu ahnuk kha inranga hongkana sik, khana nangni inrangtak a kathi sik chei. Ama tahrung sik a ahnenga akase rakip kahōihei!
Nahmeṭhat kha rengpa’n maduna anei sik che; ama kha nakapu kae, aṭong narangei nger sik kae.
Rakōng chunga ka-om sonlehei khan Jesu ankamuk jo. “Kadiktak a nang Pathen Sapa che kae!” antia ka-ông jo hei.
Anmani’n ama anhmu pha, ṭhahrep he’n inkei-chiona annei inum, ankamuk jo.
Manhret manloa Jesu’n anmani a’ntōpui heia, “Lungmōng in ompui chei rasoh,” ati. Anmani kahong heia, ake anvamatua ankamuk jo.
Khava kahnunga ṭit ka-om tak vunnatna karôn inkhat kahonga ahma a inkuna ahri, “Apu, nang in ka’ntheng sik namadu’n chu, namantheng tor eng”, ati.
Anmani’n ama ankamuk a inpâktak a Jerusalemting inle jo hei.
Thomas in “Ka-Rōngpu leh Ka-Pathen!” tia amasôn.
Jesu’n ahri, “Hmitkachohei khō hmuna sik, khō kahmuhei hmit chona sik, hiva raleichunga ṭong katan sik a kei akajōng eng kae.”