41 Jesu anthatna hmun a khan rahōn inkhat leika-om, rahōn shunga khan tûte la’n vûmnalo thlânther inkhat leika-om.
Ama ṭōnkarôn he’n akalōng kha gâri chunga anhei kadoma Jerusalema anheichoi, khana khan renghei thlâna anhre jo. Judah mihe’n Josiah sapa Joahaz ankadeia reng sik a thai anmanthi jo.
“Nang tu eng mo kae, tia andon che? Tlâng panga hlung vit a nabinga thlân syemna sik heiratha mo nanei?
ama’n hlung kâra ama sik a a’nkhōrbi thlân shunga ahre jo. Khana thlânkot a khan hlungpheng kalentak inkhat anmakhusia kase jo hei.
Khava sōa ama’n Jesu kalōng kha akadom mathlâk a hruipōn innem neng vâng akatōma, hlung thlân inkhōrsa, tûte ala’nhre makna inkhat a avahre jo.
Khava kani kha Châmhngat kani ning mak hma achang jo jâra khan chu thlân kha ahnai jâra anmani’n Jesu kalōng kha khana khan anleihre jo.
Jesu’n amanu hneng ader, “Nuhmei, heisa mo akaṭap che? Tu mo najong?” Amanu’n ama kha rahōn kathlōpa kachang sik tia amandona ahnenga, “Apu, nang talosōt achang inchu, khon mo nada amanthei roh, kei se eng sona valo rong,” ati.