Khava sōa ke’n kati, “Chunghnung Rōngpu, nang in Jerusalema mipuihei kha pui katluk a nahōn jo hei! Nang in mōngna ka-om sik naleiti, tâk-kha anrehrok a chemjâm khan ahngâk jo hei.”
Anpōn innhei, anranhei, anpōn rabuk pindenhei khana anpōn-inna annei rakip chom hei ruh. Ansharîngsei hei inlo una, mihei hneng khan, ‘Ṭitna’n akakursi jo chei!’ tipek hei ruh.
Arakir rakip a inpirna nanchunga kamasō sik. Nankhenga katlân sik chei. Inkhat khat in ahringna sik a katlân sik, khana nanremihei manchunna katlo sik tûte om mak ning.
Pathen mihe’n ander, “Heisik a mo tûn katlung ala’n ong me? Hong ruh, khōpui kur a’ntuk khuma son tlân rih, sona son vathi rih.” Rōngpu ni-Pathen in eini akathi sik a maset apek jo me kae, eini’n adōina setna nitlo jâra, thina sik a, in sik a tûr apek jo me kae.
Kan-inrepuihei kha kei kimvea ṭitna anikapek sik a nang in revei sâktlânga nabek hei. Nang hnuk natna kani ning khan chu tûte inphesōt tor mak ning. Lungset leh marit a kavei manhring kasahei kha anmani’n anthatpek jo eng.