Tâk-kha reng Nebuchadnezzar in ram a re ahongsō pha Syriahei leh Babylon sepei heia inphut sōksōtna sik a Jerusalema hong sik a intluk ung. Khava jâra kae keini Jerusalema aka-om jo ung hi.”
Pathen mihe’n ander, “Heisik a mo tûn katlung ala’n ong me? Hong ruh, khōpui kur a’ntuk khuma son tlân rih, sona son vathi rih.” Rōngpu ni-Pathen in eini akathi sik a maset apek jo me kae, eini’n adōina setna nitlo jâra, thina sik a, in sik a tûr apek jo me kae.
Ke’n kader, “Rōngpu, heijâra mo ram hi a’nhmangsō jo khana nêrdiram kapōa akachâr jo, khana tûte’m khava khan se leh hong antatlo mak jo? Hiva inhret tor sik tu mo akasingdet aka-om? Tu hneng mo hivahi namanthei heia, khahei khan hiva ṭong hi milak hneng antahri pek tor sik hei?”