Khava sōa Lot in asahei ka-ompui sik mihei hneng vakasea avahri, “Inrang ruh, hinna inphut sesōt ruh, Rōngpu’n hiva hmun hi asuk manhmang sik jo kae.” Tâk-kha anmani’n chu, sem atlo kae tia anleimandon.
Hmōi ṭhōi una sa leh nai nei ruh. Nansahei kha’m nuhmei-puise nei hei sona anmani’n sa leh nai neinôk hei rasoh. Nanmija nantamanpung sik kae, mantlâk yamak.
Kan-inrepuihei kha kei kimvea ṭitna anikapek sik a nang in revei sâktlânga nabek hei. Nang hnuk natna kani ning khan chu tûte inphesōt tor mak ning. Lungset leh marit a kavei manhring kasahei kha anmani’n anthatpek jo eng.
Khava kanihei pha shunga nai kavonhei leh naidông kaneihei sik a heituk a ṭitpek aka-om sik mo! Hiva ram shunga hin ṭit ka-om dehlana jōng katlung sik, khana hiva mihei chunga Pathen hnuk natna jōng katlung sik a kae.
Ajârchu, ‘Sa kaneimak, nai kavonhêr mak khana anetuia nai kaveihêr mak nuhmeihei kha heituk a mahâm kaṭha hei mo!’ tia mihe’n anhongtina sik kani kha hong katlung jo.