13 “Anmani inhmang jo hei! Anmani’n andahlon jo eng khana kei dōina inphin hei. Anmani suk manhmang sik hei kae. Ke’n anmani kahuk hnōm hei, tâk ankamukna eng kha dikmak
Keini’n nang kan-inrepui jo che, kahlonsōt jo che, juihnōm mak jo che ung. Milak kansuk manrim heia nanga inphut inhesōt ung. Kanlei mandonna kha kanṭhe jo; kanṭong beisō maleisei kae.
ti chu nangni’n thina theitak a nansukṭhe jo. Nangni’n Rōngpu ni-Pathen hneng nansik a akader sik a nanleingek eng, khana ama ṭongpek rakip nanjui sik tia le’ntep chei.
Khana ka-om ram hlop mihe’n anhri, “Babylon inthōpuina sik intluk ung, tâk pha kha kathlengrei jo. Tûnchu amanu hi dahlon me sona inna inle jo rih. Pathen in Babylon hi aratha neina senga karâkna apek a asuk manhmang cher joa kae.’”
Jonah khan ama kha Rōngpua inphut ahong katlânsōt kae ti kha amanthei jo hei. Rakōng katôrhei kha kaṭi jo hei khana anti, “Khava tlo sik kha ṭit ka-om tak kae!”
Khava sōa ke’n ka-ena, bōirōk chunga marhmu inkhat kajōnga rasa inhnaktak a a-ôn, “Ô-ah! tuna ngeva 3 in antalatum manhring nger sik pha shunga raleichunga alaka-om mi seng chunga heituk a de a’ntak sik mo nu!” ati kha ke’n katheia kae.