Eh kalungsetpa, amanthei roh, Nakemōnghei kha khova hmun a mo phi kasâk naṭhōi sik hei? Sûnṭima kani kaluma inphut khon mo châm namanhngat sik hei? Kemōng kakhem ralak-hei kemōng rup hei kâra heisik a mo kava jong sik che?
Jerusalem, nakur bang heia, ke’n repa kahngâk kaman ngir hei; Anmani kha sûn leh jân a sip timak hei ning. Anmani’n Rōngpu hneng aṭongtep kha amandonsōtna sik antlo sik Khana ahei tik a ama’n anmani kha amahngi makna sik hei antlo sik.
Jesu’n amanu hneng ader, “Nuhmei, heisa mo akaṭap che? Tu mo najong?” Amanu’n ama kha rahōn kathlōpa kachang sik tia amandona ahnenga, “Apu, nang talosōt achang inchu, khon mo nada amanthei roh, kei se eng sona valo rong,” ati.