“Rōngpu, Marvân Pathen! Nang chu kalen che, nang kaṭit a keini kangir ung. Nang inlungset leh naṭongpek kajuihei chunga na’ntepna kha taksentak a natlosōt.
Tâk-kha Rōngpu inṭangpuina sik a taksenna kaneihei khachu, anratha kahrat chet-chet sik hei. Marhmu kapōa anmathla vâng kajōng sik hei; katlân sik hei khana châmdek mak hei ning; kalôn sik hei khana tlâksam dekmak hei ning.
Ṭongtan hmun a nanṭong tanna sik heirôn manhlut ruh; a’nhrung sik hei kha inkhat leh inkhat inbek intōk hei rasoh. Heimo akasōk sik kha tenlai khan tu’n mo aleihridek jo? Khava kahri kha amihei kahuksōt Pathen Rōngpu kei kha changmak eng mo? Pathen ralak om mak a kae.
Nangni’n heirakip nande mansôt torna sik ama lûrna ratha hratna inphut akajōng ratha neina rakip vâng khan nangni manngar chei rasoh. Vâr khōpuia Pathen in amihei sik a amantluk chen kanei sik a rahōi kasōk a nankasyem Pathen kha ningṭhat pum a inpâkna pek ruh.