Abraham in vōi khat ahri nôk, “Rōngpu nahnenga kangamtak a ṭonghri manjōmna kanei jâra arangei mandam roh. Kei hi mihring inkhat hnâm eng kae, khana heikhat hrina sik um ratha neimak eng.
Ṭōn rahnak a natloa raleia heikhat mankekna sik natlo sik kae; nataksa inphut ahong kasōk narathlen man na’nsâk sik kae. Nang raleia inphut ansyem che kae khana raleia na’nle mak kârseng hinga natlo sik jo kae.”
Kasetna hi narangei mandam tor hêrmak eng mo? Kalei tloṭhena kha narangei mandam tor hêrmak eng mo? Kei inranga kathlân khura ka-om sik jo eng, khana nang in nahei jong eng pha chu kei leiom mak jo ning.
“Kei thina inphut hei hnemna mo nachen sik? Kei thlânkhur jōnna khan hei hnemna mo nahmu sik? Akathi mihei khan antachoi ka-ân thei sik che mo? Akatlâksam hêrmak naṭhatna kha antahri manthang tor sik mo?