O Babilonha anga u kituka maxita, u di bhanga tungilu dia jinhoka ja ibha, kisunji, mu ku mu mona athu a xika muphióphio, ni umoxi ngó u tunga-mu ka moneka.
Ene oso anga a bheza o mudikixi, mukonda muène ua bhana o kijingo kiê ku kiama. Anga a bheza ue o kiama, exi: Nanhi ua soko ni kiama mu nguzu? Ua tena kùlua-nê, mukuahi?
O dixi dia túbhia tua kà a tatesa, dia kà banda jinga katé ku hádia ni hàdia! Momo, oso a bheza kiama ni kitèka kiê, ni oso a tambula kidimbu kia dijina diê, a kà tala hadi muanha ni usuku ka nhoha.
O mbanza ia dikota anga i muangunuka mu mbandu jitatu, o jimbanza ja akua-jixi mu ngongo anga ji lundumuka hé ji senguluka jene joso muene. Nzambi anga u lembalala o Babilónia ia dikota, hé u i bhana kùnua o vinhu ia tundu mu kopho iê—o vinhu ia kutema kua njinda iê.
A kèla: Uaué! Uaué! O mbanza ia dikota, tata! Ua zuatele linhu ia fina, ni izuatu iòteke ni husu, ni ia kindemba kia mbudi kikusuka, ua kembele ni ulu, ni madiiamande, ni jiphélula!