इस खातर सै जे कोई परमेशरा रे पुत्रा पर विश्वास करां, तिसजो इ अनन्त जीवन मिलणा; पर सै माहणु जे परमेशरा रे पुत्रा री गल्ल नीं मनदा, तिस्सो अनन्त जीवन नीं मिलणा, पर परमेशरा तिसजो अनन्त काल री सजा देणी।”
काँह्भई खुशखबरी अहांजो ये दस्सां इ भई परमेशर कियां माहणुये जो अपणिया नज़राँ च धर्मी बणाँ; सै शुरु ते लेईने आखिर तक विश्वासा पर टिकिरा; तियां जे भई पवित्रशास्त्रा च लिखिरा, “धर्मी माहणु विश्वासा ते जिऊंदा रैहणा।”
पर सै लोक सै जे व्यवस्था पालन करने पर भरोसा रक्खां ये, सै त शरापा रे बशा चे। पवित्रशास्त्रा च लिखिरा : “येढ़ा हरेक माहणु शापित आ सै जे व्यवस्था रिया कताबा च लिखी रिया हर गल्ला रा हमेशा पालन नीं करदा।”
फेरी भला व्यवस्था कजो दित्ति गई थी? लोक कितणे पापी ये, ये दसणे खातर व्यवस्था दित्ति गई थी, पर व्यवस्था तिस वंशा रे औणे तक बणीरी रौ तिसने जे वायदा कित्या गया था। परमेशरे अपणी व्यवस्था स्वर्गदूता रे जरिये मूसा जो दित्ति, सै जे परमेशर कने लोकां रे बिच इक बिचौल़िया था।
जाति-जाति जो मारने खातर तिसरे मुँआं ते तेज धार तलवार निकल़ां इ। तिस तिन्हांरे ऊपर लोहे री रौड़ा ने राज करना। तिस सर्वशक्तिमान परमेशरा रे भयानक गुस्से री जलजलाहटा री मदिरा रे कुण्डा च अंगूरां जो पीहणा।