इस बारे च जो किछ तेरा विश्वास आ, तिस्सो अपणे मना च कने परमेशरा रे सामणे रख। जे इक माहणु ये नीं बोलां भई मैं गल़त कित्या, ताहली जे सै हकीकत च सोच्चां भई सै ठीक आ, तां सच्चीजो सै खुश आ।
इस खातर तदुआं तकौ जे प्रभु नीं आओ, बगता ते पैहले किसी गल्लां रा न्याय नीं करा, सैई अन्धेरे रियां छिपि रियां गल्लां जो लोई च दसगा, कने माहणुये रे दिला रियां गल्लां जो प्रगट करगा, तां तिस वगत हरेक माहणुये परमेशरा रिया तरफा ते अपणी प्रशंसा पाणी।
इस खातर जे शैतान्ना रा सेवक बी भले काम्म करने औल़े सेवकां रा रुप धारण करी लो, तां इसच बड़ी गल्ल क्या इ? पर आखिर च तिन्हांजो अपणिया करनिया रे मुतावक सजा मिलणी।
कने मैं तिन्हां मूईरयां जो सै जे छोट्टे या बड्डे थे, परमेशरा रे सामणे खढ़िरे देख्या, कने कताबां खोल्ली गईयां; फेरी इक होर कताब खोल्ली गई, यनि जीवना री किताब। मूईरयां रा न्याय तिन्हां कम्मां रे मुतावक हुया तियां जे तिन्हां कताबां च लिख्या हुया था।