सारियां आशां रा देणे औल़ा परमेशर तुहांजो बड़े आनन्द कने शान्तिया ने भरी दो, तियां जे भई तिसच तुहांरा विश्वास आ, ताकि पवित्र आत्मा रिया सामर्था ते तुहें आशा ने भरी जाओ।
येत्थी तक भई मसीहे बी खुद अप्पूँजो खुश नीं कित्या था, पर तियां जे भई मसीह रे बारे च पवित्रशास्त्र बोलां, “तेरी बेज्जति करने औल़े लोकें तेरी नीं पर मेरी बेज्जति कित्ती।”
हुण आखिर च मेरे साथी विश्वासियो, हऊँ तुहांते बिदा लेआं। अपणा व्यवहार ठीक रखा; तियां इ करदे रौआ तियां जे मैं करने जो गलाया; इक्को जेआ सोच्चा; शान्तिया ने रौआ; कने परमेशर सै जे शान्ति कने प्यार देआं तुहांजो सौगी रैहणा।
सिर्फ इतणा करा भई तुहांरा चाल-चल़ण मसीह रिया खुशखबरिया रे लायक हो। भई चाये हऊँ आईने तुहांजो देखूँ, या नीं बी आऊँ, पर तुहांरे बारे च ये सुणुं भई तुहें इक्की मना च अटल कने इक जुट हुईने खुशखबरिया रे विश्वासा खातर खूब मेहणत करया राँये।
ये तिन्हां लोकां रियां आत्मां थिआं तिन्हेंजे बौहत पैहले परमेशरा रा हुक्म नीं मन्नया था ताहली जे नूँह जहाज बणाईराँ था, कने परमेशर धीरजा ने इन्तजार करया राँ था भई सै मन फिराई लो। पर येढ़ा नीं हुया कने जलप्रलय ते बाद सिर्फ आट्ठ माहणु इ बची पाये।
आखिर च हऊँ तुहांजो ये बोलणा चांह, तुहां सारयां जो इक मन हूणा चाहिन्दा, इक दूये रे प्रति सहानुभूति रखा कने इक दूये जो इक परिवारा रे सदस्या साई प्यार करा, कने इक दूये रे प्रति दयालु कने नम्र बणा।
अहांरे प्रभुये रे धीरजा जो इक मौके रे रुपा च समझा सै जे तुहांजो छुटकारा पाणे रे खातर देईराँ, तियां जे अहांरे प्यारे साथी विश्वासी पौलुसे बी तिसजो परमेशरा रे दित्तिरे ज्ञाना रे मुतावक तुहांजो लिखिरा।
प्रभु अपणे बायदे पूरा करने च देर नीं लगान्दा, तियां जे भई किछ लोक सोच्चां ये। बल्कि सै अहांरे प्रति धीरज रखां, काँह्भई सै नीं चाहन्दा भई कोई बी माह्णु नाश हो, पर सै त चांह भई सारे लोक पापां ते मन फिराई लो।