ताहली जे ये गल्लां हुई चुक्कियां तां पवित्र आत्मे पौलुसा जो मकिदुनिया कने अखाया प्रदेशा चियें हुईने यरूशलेम जो अगवाई कित्ती, कने गलाया, “तित्थी जाणे ते बाद मेरा रोम नगरा जो जाणा बी जरूरी आ।”
काँह्भई पौलुसे इफिसुस नगरा रे नेड़े चियें जाणे रा फैसला कित्या था भई किति येढ़ा नीं हो भई तिस्सो आसिया च देर लगो; काँह्भई सै जल़्दी च था भई जे हुई सक्को तां पिन्तेकुस्त त्योहारा रे रोज यरूशलेम च रौ।
इस खातर अहें तीतुस ने विनती कित्ती भई तियां जे तिने पैहले अपणे कम्मां जो शुरु कित्या था, तियां इ इस दान्ना रिया सेवा जो पूरा करने खातर तुहांरी मदद करो।
काँह्भई परमेशर अन्याई निआं भई तुहांरे काम्म, कने तिस प्यारा जो भुल्ली जाओ, सै जे तुहें तिसरे लोकां री मदद करने रे जरिये तिसरे खातर दस्या। कने परमेशर याद करगा भई तुहें हुण बी लोकां री मदद करया राँये।