लूण खाणे च पाईने खाणे जो स्वादिष्ट बणां, पर जे लूणा रा स्वाद बिगड़ी जाओ, तां तिस्सो तुहें भीं ते इस्तेमाल लायक नीं बणाई सकदे; इक्की दूये सौगी तियां इ शांन्तिया ने रौआ तियां जे लूण खाणे च पाणे ते बाद मिली जां।”
इस खातर अहें तिन्हां गल्लां जो करने री सदा कोशिश करदे रौ तिन्हांते जे लोक मिली जुली ने रई सक्को कने इक दुज्जे रे विश्वासा जो मजबूत करने च मदद करी सक्को।
पर जे अविश्वासी पति लग हूणा चाये, तां तिस्सो लग हुणे देओ, येढ़िया दशा च कोई बी विश्वासी मर्द या विश्वासी जनाना बन्धना च नींये; पर परमेशरे अहांजो मेल-मलापा खातर सद्दीरा।
हुण आखिर च मेरे साथी विश्वासियो, हऊँ तुहांते बिदा लेआं। अपणा व्यवहार ठीक रखा; तियां इ करदे रौआ तियां जे मैं करने जो गलाया; इक्को जेआ सोच्चा; शान्तिया ने रौआ; कने परमेशर सै जे शान्ति कने प्यार देआं तुहांजो सौगी रैहणा।
इस खातर तू ज्वानिया रिया बुरियां इच्छां ते दूर जा कने सै लोक जे साफ दिला ने प्रभुये जो पुकाराँ ये, तिन्हां सौगी मिलीने धार्मिकता, विश्वास, प्यार कने शान्तिया रे पिच्छे चल।