कने तिस्सो तिस पशुये रिया मूर्तिया च प्राण पाणे रा अधिकार दित्या गया, ताकि पशुये री मूर्ति बोलणे लगो; कने जितने लोक जे तिस पशुये रिया मूर्तिया जो पूजणे ते इन्कार करो, तिन्हांजो मरवाई दे।
तिस पशुये जो ये अधिकार दित्या गया भई सै परमेशरा रे लोकां रे खलाफ लड़िये कने तिन्हां पर जय पाओ। तिस पशुये जो हरेक कुल़ कने लोकां कने भाषा कने जातिया पर राज करने रा अधिकार दित्या गया।
फेरी इसते बाद इक होर दुज्जा स्वर्गदूत ये बोलदा हुआ आया, “टिरीग्या, सै बड़ा बेबीलोन नगर टिरी गया, काँह्भई तिसे अपणे व्यभिचारा री तिखी मदिरा सब्बीं जातियां जो प्याईरी।”
इसे औरते बैंगणी कने लाल रंगा रे कपड़े पैहनीरे थे, कने सोने, कने बड़ी कीमती मणियां कने मोतियां ने सजीरी थी। तिसारे हत्था च इक सोने रा कटोरा था सै जे घिनौनी चीजां ने कने तिसारे व्यभिचारा रिया गन्दी चिज़ां ने भरीरा था।
काँह्भई तिसरे व्यभिचार री तिखी मदिरा सारी जातियें पित्तीरी, धरतिया रे राजयां तिसने सौगी व्यभिचार कित्तिरा, कने धरतिया रे ब्यापारी तिसरे सुख-बलासा रे जादा हुणे ते अमीर हुईगरे।”
काँह्भई तिसरे न्याय सच्चे कने ठीक ये, इस खातर भई तिने तिसा बड्डिया वेश्या रा न्याय कित्या, सै जे सारिया धरतिया जो अपणे व्यभिचारा ने गुमराह कराँ थी, कने तिसाते अपणे दास्सां रे खून्ना रा बदला लित्या।”
पर डरपोकां, अविश्वासियां, घिनौनयां, हत्यारयां, व्यभिचारियां, जादूगराँ, मूर्तीपूजकां, कने सब्बीं झुट्ठयां रा हिस्सा तिसा नदिया च मिलणा, सै जे अग्गी कने गन्धका ते भखदी रैयांई: ये दुज्जी मौत इ।”
फेरी भीं महामारिया ते बचीरे लोक सै जे नीं मरे थे, मन नीं फिराया, ये भई तिन्हें बुरीआत्मा री कने बेजान सोने, चाँदी, पीतल, पत्थराँ कने लकड़ां रियां मूर्तियां री पूजा करना बन्द नीं कित्या। ये मूर्तियां नांत देक्खी सकदियां, नां सुणी सकदियां, नां चली सकदियां।