5 फेरी स्वर्गदूते धूपदान लईने तिसच बेदिया री आग्ग भरी कने धरतिया पर सट्टीती; कने बद्दल़ां री गड़गड़ाहट, कने अवाज़ कने बिजलियां रा चमकणा कने हिल्लण हुणे लगे।
हर इक्की जातिया दुज्जिया जातिया रे बरोधा च खढ़ना, कने इक्की देशा दुज्जे देशा रे बरोधा च खढ़ना, कने जगह-जगह नकाल़ पौणे, कने हिल्लण हुणे।
“हऊँ धरतिया पर आग्ग लगाणे आया, कने मेरी कितणी इच्छा इ भई सै येब्बां तेई भड़की जान्दी।
इतणे च अचानक बड्डा हिलण हुआ, येत्थी तका भई जेलखान्ने री निऊँआ तका हिली गी, कने ताहलूं इ सब दरवाजे खुलीगे; कने सब्बीं रे बन्धन खुलीगे।
तां जे सै प्राथना करी चुक्के, तां जगह तित्थी जे सै कट्ठे थे हिल्लीगी, कने सै सब पवित्र आत्मा ते भरीगे, कने परमेशरा रा वचन हिम्मता ने सुणांदे रै।
फेरी तिस इ वगत इक बड्डा हिलण हुआ, कने नगरा रा दसवां हिस्सा टिरीग्या; तिस हिलणा ते सात्त हज़ार माहणु मरीगे, कने बाकी बचीरे लोक डरीगे कने स्वर्गा रे परमेशरा री महिमा कित्ती।
फेरी परमेशरा रा सै मन्दर जे स्वर्गा चा, सै खोल्या गया, कने तिसरे मन्दरा च तिसरिया वाचा रा सन्दूक दुस्या; कने तित्थी बिजल़ियां, अवाज़, गर्जन, हिलण हुये कने बड्डे-बड्डे आणी रे गोल़े पै।
तिस संघासणा बिच्चा ते बिजलियां री लोय कने बद्दल़ां री गड़गड़ाट हुआं थी कने संघासणा रे सामणे अग्गी रे सात्त दिऊये बल़या राँ थे, सै परमेशरा रियां सात्त आत्मां इयां।
ताहली जे मैं मेमने जो छेऊँइ सील तोड़दे हुये देख्या, तां इक बड्डा हिलण हुआ, कने सूरज बाल़ां रे बणाईरे कम्बल़ा साई काला कने पूरा चन्द्रमा खून्ना साई लाल हुईग्या।
फेरी इक होर स्वर्गदूत सोने रा धूपदान लईने आया, कने बेदिया रे नेड़े खड़ा हुआ; कने तिसजो बौहत धूप दित्या गया भई सब परमेशरा रे लोकां रिया प्राथना सौगी सोने री तिसा वेदिया पर चढ़ाओ, सै जे संघासणा रे सामणे इ।