13 “हऊँ अल्फा कने ओमेगा, पैहला कने आखरी आ, आदी कने अन्त।”
अगर जे तिसते परमेशरा री महिमा हूणी तां परमेशरा अप्पूँ इ तिस्सो महिमा देणी
“जो किछ तू देक्खां तिसजो कताबा च लिखीने सत्तां नगराँ रियां कलीसियां ले भेजी दे, यनिके इफिसुस, स्मुरना, पिरगमुन, थुआतीरा, सरदीस, फिलदिलफिया, कने लौदीकिया जो।”
ताहली जे मैं तिस्सो देख्या, तां हऊँ इकदम तिसरे पैराँ पर मुड़दयां साई पईग्या। फेरी तिने अपणा सज्जा हाथ मांह पर रखीने मेरने बोल्या, “डरदा मत; हऊँ इ पैहला कने आखिरी आ।
प्रभु परमेशर बोलां, “हऊँ इ अल्फा कने ओमेगा। सर्वशक्तिमान इ हाया सै जे था, सै जे हया, कने सै जे औणे औल़ा।”
तिने बी मिन्जो बोल्या, “स्मुरना नगरा रिया कलीसिया रे दूता जो ये सन्देश लिख: हऊँ पैहला कने आखरी आ; हऊँ मरीग्या था कने हुण जिऊंदा हुईगरा, हऊँ ये बोलां:
फेरी तिने मेरने बोल्या, “सब किछ पूरा हुईगरा। हऊँ अल्फा कने ओमेगा, शुरु कने अन्त आ। सै जे प्यासा, तिसजो मांह जीवना रे पाणिये रे सोते चते मुफ्त प्याणा।
तिने बी मिन्जो बोल्या, “लौदीकिया नगरा रिया कलीसिया रे दूता जो ये सन्देश लिख: हऊँ इ आमीन कने बफादार कने सच्चा गवाह, कने परमेशरा रिया सृष्टिया री मूल वजह इ, हऊँ ये बोलां: