सै गल्लां जे हऊँ तुहांजो गुप्त मंझ बोलां, तिन्हौं सब्बीं जो सुणावा; कने सै जे हऊँ तुहांरयां कन्नां च हौल़यां-हौल़यां बोलां तिन्हांजो ऊच्चिया अवाज़ा च सुणावा।
इस खातर वगता जो समझीने ये करा। तुहें जाणाँ ये भई तुहांरे खातर अपणिया निन्दा ते जागणे रा बगत आई गरा, काँह्भई ताहली जे अहें विश्वास कित्या था, तिस वगता रे विचारा ने अहांरा छुटकारा हुण तिसते होर नेड़े आ।
ये येढ़ा भई रात तकरीवन खत्म हुई चुक्कीरी, कने दिन सिरने जोआ; इस खातर अन्धकारा ने जुड़ीरे सारयां कम्मां जो करना बन्द करा कने जोतिया च रैहणे खातर त्यार हुई जावा।
कोई तुहांजो किसी बी तरिके ने धोखा नीं देओ, काँह्भई सै दिन तदुआं तक नीं औणा तदुआं तक जे परमेशरा रे बरोधा च बौहत लोक बिद्रोह नीं करदे, कने सै दुष्ट माहणु प्रगट हूणा तिस्सो जे पक्का परमेशरा नाश करना।
कने ताहली जे सत्तों गर्जणे रियां आवाज़ां खत्म हुणे पर हऊँ लिखणे इ औल़ा था, पर मिन्जो स्वर्गा ते इक अवाज़ ये गलान्दे हुये सुणी, “सै गल्लां जे गर्जणां रे सत्तें आवाज़ें बोल्ली, तिन्हां पर सील लगाई दे कने तिन्हौं मत लिख।”
“मैं यीशुये अपणे स्वर्गदूता जो इस खातर भेज्या, भई तुहांरे अग्गे कलीसियां रे बारे च इन्हां गल्लां री गवाही देओ। हऊँ दाऊद रा मूल कने वंश, कने चमकदा हुआ तड़के रा तारा।”
हऊँ हरेक जो, सै जे इसा कताबा रिया भविष्यवाणिया रियां गल्लां जो सुणां, चेतावनी देआं जे कोई माहणु इन्हां गल्लां च किछ बधाओ तां परमेशर तिन्हां विपत्तियां जो, सै जे इसा कताबा च लिखी रियां, तिस पर बधांगा।
कने सै जे संघासणा पर बैठिरा था, मैं तिसरे सज्जे हत्था च इक कताब देक्खी, सै जे अन्दर कने बाहर दुईं तरफा ते लिखिरी थी, कने सै सात्त सीलां लाईने बन्द कित्ती गई थी।