तां सै परमेशरा रे गुस्से री निरी मदिरा, सै जे तिन्हांरे गुस्से रे कटोरे च भरी-भरी ने पाई दित्ति गईरी, पींगा। तिस पवित्र स्वर्गदूतां रे सामणे कने मेमने रे सामणे आग्ग कने गन्धका री पीड़ा च पौणा।
सै पशु कने झूट्ठे भविष्यवक्ते जो सै जे तिसरे सामणे येढ़े नशाण दस्से थे, तिन्हांरे जरिये तिने तिन्हांजो भरमाया, तिन्हां पर जे पशुये री छाप थी, कने सै जे तिसरी मूर्तियां री पूजा कराँ थे। इन्हां दुईं जो जीते जी तिसा अग्गी रिया झीला च, सै जे गन्धका ने जल़ां इ, पाये गये।
कने शैतान सै जे तिन्हांजो धोखे च रक्खां था आग्ग कने गन्धका रिया नदिया च पाया जाणा, तित्थी जे सै पशु कने झूट्ठा भविष्यवक्ता बी हूणा, कने सै रात-दिन युग-युग पीड़ा च तड़फदे रैहणे।
कने समुद्रे तिन्हां मूईरयां जो सै जे तिसच थे दईत्या; कने मौती कने अधोलोके तिन्हां मूईरयां जो सै जे तिन्हां च थे देईत्या; कने तिन्हां चते हरेक रे कम्मां रे मुतावक तिन्हांरा न्याय कित्या गया।
आशीषित कने पवित्र सै आ सै जे पैहले मूईरयां ते जिऊंदा हुणे च शामिल ये। येढ़यां लोकां पर दुज्जिया मौती रा किछ बी अधिकार निआं, पर तिन्हां परमेशर कने मसीह रे याजक हूणा कने यीशु मसीह सौगी हज़ार साल्लां तक राज करना।
पर डरपोकां, अविश्वासियां, घिनौनयां, हत्यारयां, व्यभिचारियां, जादूगराँ, मूर्तीपूजकां, कने सब्बीं झुट्ठयां रा हिस्सा तिसा नदिया च मिलणा, सै जे अग्गी कने गन्धका ते भखदी रैयांई: ये दुज्जी मौत इ।”
मैं इक हल्के पिऊल़े रंगा रा घोड़ा देख्या, कने तिसरे स्वारा रा नौं मौत आ; कने अधोलोक तिसरे पिच्छे-पिच्छे जाया राँ था; कने तिन्हांजो धरतिया रे चौथे हिस्से पर ये अधिकार दित्या गया, भई तलवार, नकाल़, महामारी, कने धरतिया रे वन पशुआं रे जरिये लोकां जो मारी दो।