“मेरे पिता सारा किछ मिन्जो सौंपीरा; कने हकीकत च पिता ते इलावा कोई बी पुत्रा जो नीं जाणदा; कने कोई बी पुत्रा रे इलावा पिता जो नीं जाणदा; तिसरे खातर जे पुत्रे पिता जो प्रगट करना चाहया।
फेरी यीशुये अपणे चेलयां ने गलाया, “मेरे पिता सारा अधिकार मिन्जो देई दित्तिरा; कने कोई नीं जाणदा भई पुत्र कुण आ, सिर्फ पिता जाणां भई पिता कुण आ ये बी कोई नीं जाणदा; सिर्फ पुत्र जाणा भई पिता कुण आ, कने माहणु पिता परमेशरा जो तांई जाणी सक्कां ये ताहली जे पुत्र तिन्हां पर पिता जो परगट करना चाये।”
हुण मांह इस संसारा च नीं रैहणा, पर सै संसारा ची रैहणे, कने पवित्र पिता, हऊँ तेरे लौ आया रां, तू अपणिया सामर्था ने तिन्हांरी हिफाजत कर, तिसते जे सै इक हुईजो तियां जे अहें इक ये।
तदुआं तक जे हऊँ तिन्हांने सौगी रैया, तेरे तिस नौआं रिया सामर्था ते सै जे तैं मिन्जो दित्तिरी, मैं तिन्हांरी हिफाजत किति, कने तिन्हेंजे अपणे खातर भटकणा हि चुणया तिन्हांजो छड्डीने तिन्हां च कोई बी नाश नीं हुआ, ताकि पवित्रशास्त्रा च जो किछ लिखिरा सै सच्च ओ।
तिसा जगह सारे राजयां पर, अधिकाराँ पर, सामर्थां पर, प्रभुता, कने हरेक नौंवां रे ऊपर, सै जे न सिर्फ इस लोका च, पर औणे औल़े लोका च बी तिसरा इ नौं सब्बीं ते ऊपर मन्नया जाणा।
पर अहें यीशुये जो देक्खां ये, सै जे स्वर्गदूतां ते किछ इ वगता रे खातर घट कित्या गया था, ताकि परमेशरा रे अनुग्रह रे जरिये सै सब्बीं रे खातर मरी सक्को। कने काँह्भई तिने दुख सैया कने मरया, तां हुण अहें जाणाँ ये भई सै महिमामय आ कने आदर कित्या गईरा।
मैं इक्की येढ़े पशुये जो समुद्रा चते निकल़दे देख्या, तिसरे दस सिंग कने सात्त सिर थे। तिसरयां सिंगां पर दस मुकट, कने तिसरे हरेक सिरा पर परमेशर री निंध्या रे नौं लिखिरे थे।
सै जे जय पाओ तिस्सो मांह अपणे परमेशरा रे मन्दरा च इक खम्भा बनाणा, तित्थी ते तिस कदीं बाहर नीं निकल़णा। कने मांह अपणे परमेशर रा नौं कने अपणे परमेशर रे नगर यनिके नये यरूशलेम रा नौं, सै जे मेरे परमेशरा रिया तरफा ते स्वर्गा ते उतरने औल़ा, कने मांह अपणा नया नौं बी तिस पर लिखणा।