फेरी परमेशरा रिया आत्मे मिन्जो अपणे बशा च करील्या कने स्वर्गदूत मिन्जो सुनसान जगह च लेईग्या, तित्थी मैं सात्त सिर कने दस सिंगा औल़े इक लाल रंगा रे पशुये जो देख्या, सै जे निंध्या रे नौआं ते भरीरा था कने इस जानवरा पर इक औरत बैठीरी थी।
इसे औरते बैंगणी कने लाल रंगा रे कपड़े पैहनीरे थे, कने सोने, कने बड़ी कीमती मणियां कने मोतियां ने सजीरी थी। तिसारे हत्था च इक सोने रा कटोरा था सै जे घिनौनी चीजां ने कने तिसारे व्यभिचारा रिया गन्दी चिज़ां ने भरीरा था।
कने अपणे-अपणे सिरा पर धूल पान्गे, कने ऊच्चिया अवाज़ा च रोन्दे हुये कने बिलखदे हुये रड़ाई-रड़ाईने बोलणा, ‘लाणत! लाणत! ये बड्डा नगर तिसारिया धन-दौलता रिया वजह ने जे समुद्रा रे सारे जहाजा रे मालक अमीर हुईगरे थे; इक्की घण्टे च तिसरा सब किछ बर्बाद हुईग्या।’